Μικρές Καθημερινές Ιστορίες

Έρωτας Τι να πει κανείς για αυτή την λέξη,τι να πει κανείς για το νόημα αυτής ;
Ποτέ δεν μπόρεσε κάποιος να δώσει έναν ξεκάθαρο ορισμό,ίσως φταίει το ότι κανείς ποτέ δεν θέλησε να χωρέσει τα συναισθήματα αυτά μέσα σε κάτι τόσο τυποποιημένο,ίσως πάλι ορισμός να μην δόθηκε ποτέ γιατί ο έρωτας είναι περίεργο πράγμα.

Ο έρωτας δεν ορίζεται ούτε περιγράφεται.
Δεν μπορείς να τον χωρέσεις σε λέξεις.
Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο και θα ήταν ντροπή να προσπαθήσεις να του βάλεις “ταμπέλα”.
Ο έρωτας εκφράζεται μόνο με την ψυχή.
Οι ματιές,τα χαμόγελα,τα πειράγματα,οι αγκαλιές,τα φιλιά,τα κλάματα,οι ’“συγγνώμες”,όλα αυτά αποτελούν σημάδια του έρωτα,μα δεν φτάνουν για να περιγραφτεί απόλυτα.

Έρωτας λοιπόν.
Ας μείνει για πάντα έτσι,στον αέρα,σαν μια αφηρημένη έννοια.
Θα ήταν ντροπή να τον βάλουμε σε καλούπια,θα ήταν κρίμα να του θέσουμε όρια.
Ο έρωτας δεν έχει όρια ούτε και κανόνες.
Ο έρωτας είναι έρωτας και τίποτα δεν θα τον περιγράψει καλύτερα από αυτό.

Είχα καιρό να σε δω.
Μέρες, μήνες.. δε θυμάμαι.
Μέσα μου είχες κόψει όλα τα νήματα αγάπης που με ένωναν με το πρόσωπο σου.
Είχες ρημάξει το κήπο με τα λευκά τριαντάφυλλα που σου είχα πει ότι αγαπούσα.
Είχες από απροσεξία κάψει όλες τις φωτογραφίες μας
και είχες σπάσει εκείνον τον αγαπημένο μου δίσκο με τζαζ κομμάτια
που πέθαινα να χορεύω
-μαζί σου-
Δε απολογήθηκες ποτέ για τίποτα.
“Δεν το ήθελα,συνέβη”  μου ψιθύριζες μονάχα.
Ύστερα έφευγες και εμένα με έτρωγαν τα σωθικά μου.
Γιατί από όλες τις ψυχές πάντα τη δική σου αγκάλιαζα ..και ας μη το ήθελα.

πηγη  https://www.tumblr.com