Μικρές Καθημερινές Ιστορίες

Το παρακάτω αφιερομένο στον εαυτό μου :

Μου λείπεις πολύ.Το καταλαβαίνω με το που στρυφογυρίζω τις νύχτες και δεν μ’αγγαλιάζει κάποιος σφιχτά για να μην φύγω.Και θυμάμαι όλα τα ωραία που μου’λεγες και τότε ησυχάζω για λίγο και κοιμάμαι. Μα να ξέρεις πως στον ύπνο μου ειμαστε πιο κοντά από ποτέ.Εκεί δεν υπάρχουν μίλια να μας χωρίζουν,βλέπεις. Το ένα παραμύθι διαδέχεται το άλλο ξεθωριάζωντας όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε. Αυτές που μου δίνουν δύναμη να αντέχω μέχρι να ξανανταμώσουμε.Σ’αγαπώ και μου λείπεις να το ξερεις.

Γιαννης Πολίτης

Είχα καιρό να σε δω.
Μέρες, μήνες.. δε θυμάμαι.
Μέσα μου είχες κόψει όλα τα νήματα αγάπης που με ένωναν με το πρόσωπο σου.
Είχες ρημάξει το κήπο με τα λευκά τριαντάφυλλα που σου είχα πει ότι αγαπούσα.
Είχες από απροσεξία κάψει όλες τις φωτογραφίες μας
και είχες σπάσει εκείνον τον αγαπημένο μου δίσκο με τζαζ κομμάτια
που πέθαινα να χορεύω
-μαζί σου-
Δε απολογήθηκες ποτέ για τίποτα.
“Δεν το ήθελα,συνέβη”  μου ψιθύριζες μονάχα.
Ύστερα έφευγες και εμένα με έτρωγαν τα σωθικά μου.
Γιατί από όλες τις ψυχές πάντα τη δική σου αγκάλιαζα ..και ας μη το ήθελα.

πηγη  https://www.tumblr.com