Είχα καιρό να σε δω.
Μέρες, μήνες.. δε θυμάμαι.
Μέσα μου είχες κόψει όλα τα νήματα αγάπης που με ένωναν με το πρόσωπο σου.
Είχες ρημάξει το κήπο με τα λευκά τριαντάφυλλα που σου είχα πει ότι αγαπούσα.
Είχες από απροσεξία κάψει όλες τις φωτογραφίες μας
και είχες σπάσει εκείνον τον αγαπημένο μου δίσκο με τζαζ κομμάτια
που πέθαινα να χορεύω
-μαζί σου-
Δε απολογήθηκες ποτέ για τίποτα.
“Δεν το ήθελα,συνέβη” μου ψιθύριζες μονάχα.
Ύστερα έφευγες και εμένα με έτρωγαν τα σωθικά μου.
Γιατί από όλες τις ψυχές πάντα τη δική σου αγκάλιαζα ..και ας μη το ήθελα.
23 Σεπτεμβρίου 2023
εξομολόγηση
by
Κατερίνα
on
11:15 π.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου